Je vindt videogames in allerlei geuren en kleuren. Heel wat titels nemen je mee naar fantasierijke oorden. Maar er zijn ook ontwikkelaars die in een videogame hun eigen verhaal vertellen. Hier zijn enkele voorbeelden van zulke autobiografische titels.

Eén van de eerste en meest bekende is That Dragon, Cancer. Deze interactieve ervaring is gemaakt door de ouders van een klein kind met een agressieve kanker. That Dragon, Cancer is een poëtische interpretatie van het gevecht van hun zoon met deze vreselijke ziekte. In een reeks vignettes wisselt het spel af tussen emotioneel zware scènes zoals Joel’s eerste chemokuur of het moment waarop hij finaal de strijd verliest. Er zijn ook meer luchtigere momenten zoals een tripje naar de speeltuin. De ervaring wordt nog persoonlijker door het gebruik van de stemmen van Joels ouders en broers. Het is een ervaring die zwaar op je gemoed weegt, maar tegelijkertijd ook een boodschap van hoop herbergt.

 

In Consume Me staat een ander gevecht centraal, namelijk dat met de kilo’s. Het is een komisch spel over de problematische relatie van bedenkster Jenny Jiao Hsia met eten. Door elke calorie te tellen en fanatiek te gaan sporten, hield ze er al snel een ongezonde relatie met haar lichaam op na. Consume Me toont aan hoe de wil om af te vallen je hele leven kan beheersen en hoe belangrijk het is om calorie-inname, lichaamsbeweging en mentale gezondheid in balans te houden. Het spel heeft een ontwapenende grafische stijl, maar de thema’s die worden aangesneden zijn alles behalve onschuldig.

 

Hoewel autobiografische videogames vertrekken vanuit een persoonlijk gevoel, is het niet al kommer en kwel. Lieve Oma is bijvoorbeeld een warme game over een wandeling in het bos met je grootmoeder, een personage dat is gebaseerd op de oma van de Nederlandse designer Florian Veltman. Terwijl je paddenstoelen plukt, geraak je met haar aan de praat over allerlei ingrijpende veranderingen in het leven van het jonge kind dat je bestuurt. Het is een heel warme ervaring die spelers laat nadenken over de belangrijke personen in hun leven.

 

Humor is een ideale manier om trauma te verwerken. Coming Out Simulator is een grappige reconstructie over de verschrikkelijke coming out van schrijver Nicky Case. Spelers kunnen zelf kiezen hoe ze hét gesprek met hun moeder benaderen. De ene afloop is nog vreselijker (en absurder) dan de andere. Het spel eindigt wel met een boodschap van hoop: zelfs al was je coming out een complete catastrofe, je gaat het redden en alles komt goed.

 

Kan één leven interessant genoeg zijn als voedingsbodem voor een videospel? We hopen dat je hier na het lezen van dit artikel iets meer van overtuigd bent. Dit zijn meestal niet de meest flitsende titels, maar de verhalen komen steeds recht uit het hart van de makers.

Games en welzijn Games for good