Voor de meeste spelers zijn videogames een leuke hobby of verstokte passie, maar zeer uitzonderlijk primeert het gamen op elk ander aspect van het leven. In deze artikelreeks leggen we de zogenaamde gamestoornis onder het vergrootglas. 

Sinds enkele jaren catalogeert de WHO excessief gamen onder verslavend gedrag. Kenmerkend daarbij is dat personen die kampen met een gamestoornis ondanks de negatieve effecten van hun gedrag – dit kan gaan van verminderde school- of werkprestaties tot het verwaarlozen van fysiek sociaal contact of persoonlijke hygiëne – toch steeds meer en meer willen gamen.

 

Net als bij andere aandoeningen zoals alcoholisme en drugsmisbruik liggen externe factoren – een negatief zelfbeeld of gebrek aan zelfdiscipline – aan de basis van het probleem en zijn games slechts een middel om een bepaald gevoel op te wekken.

 

Personen met een gamestoornis beleven ook geen plezier meer aan het gamen. De digitale wereld wordt louter een veilig toevluchtsoord om te ontsnappen aan de echte problemen. Naarmate de kloof tussen de echte en de digitale wereld groter wordt, zal de drang groter worden om zo snel mogelijk terug te keren naar de plaats waar men zich goed voelt.

 

Bijkomende moeilijkheid is dat het een systeem is dat zichzelf in stand houdt. Personen voelen zich schuldig over de problemen die hun gedrag veroorzaakt. Ze weten niet hoe hiermee om te gaan en vluchten daardoor nog sneller terug in hun game, waardoor de problemen alleen maar erger worden.

Volgens het UK Addiction Treatment Centre zijn er acht fysieke en psychologische symptomen die kunnen wijzen op een gamestoornis:

 

  • Obsessieve behoefte om (online te gaan om) te gamen
  • Zelfopgelegde isolatie van de buitenwereld om ononderbroken te gamen
  • Prikkelbaarheid en rusteloosheid wanneer er niet wordt gegamed
  • Liegen over de gametijd
  • Hoofdpijn als gevolg van te veel gametijd
  • Carpal tunnel syndroom, een aandoening waarbij een zenuw in de pols gekneld zit en aanleiding geeft tot tintelingen, veroorzaakt door overmatig gebruik van videogame toestellen
  • Slechte persoonlijke hygiëne en slechte eetgewoonten
  • Aanhoudende vermoeidheid door slaapgebrek

 

Het is belangrijk te benadrukken dat bovenstaande symptomen niet automatisch wijzen op een gamestoornis en te wijten kunnen zijn aan andere problemen en onderliggende factoren. Bovenstaande lijst is niet exhaustief en niet iedereen met een gamestoornis vertoont dezelfde symptomen.

 

In een ander artikel reiken we enkele do’s en don’ts aan om deze hardnekkige vicieuze cirkel te doorbreken. Voor meer informatie of persoonlijke hulp kan je steeds terecht bij hulporganisaties zoals De Druglijn, Tele-Onthaal (106) of Mediawijs