Personen met een diagnose van autisme spectrum stoornis, meestal afgekort als ASS, lijken volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie (WGO) soms meer risico te lopen op het ontwikkelen van wat de WHO een “gamestoornis” noemt. Er zijn echter ook aanwijzingen dat videogames voor deze specifieke doelgroep bepaalde voordelen heeft.

Er is tot op heden geen enkel wetenschappelijk bewijs voor wat de WHO omschrijft als een “gamestoornis”. Het gaat volgens de WHO om overmatig gamen waarbij mensen langer dan 1 jaar zware problemen ervaren, bijvoorbeeld (te) weinig controle over hoe veel en vaak hij/zij games speelt of moeilijk kunnen stoppen met gamen. Problematisch gamen ontstaat door problemen in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld thuis of op school. Iemand kan erg veel gamen om die problemen uit de weg te gaan. Het gamen zelf is hier dus niet het probleem dat moet worden aangepakt. Maar door iemand gameverslaafd te noemen, kan het lijken alsof het gamen het probleem is.

Autisme spectrum stoornissen (ASS) is een verzamelnaam voor een breed spectrum aan ontwikkelingsstoornissen, al aanwezig op de kinderleeftijd. Er zouden aanwijzingen zijn dat videogames aantrekkelijker kunnen zijn voor personen met ASS, wat verklaart waarom overmatig gamen vaker zou voorkomen bij deze doelgroep.

Vooral jonge kinderen met autisme hebben vaak moeite met het aanbrengen van structuur, maar hebben hier wel behoefte aan. Bovendien hebben deze jongeren beperkte interesses, omdat meerdere interesses bijkomende stress met zich meebrengen. In de gamewereld kan je je echter toespitsen op één bepaalde game en daarin uitblinken.

 

Voor mensen met ASS kan onvoorspelbaarheid echte spanning of een gevoel van onmacht veroorzaken. In een game echter, beslis jij wat er gebeurt, wie je bent en met wie je omgaat. Het biedt een anonieme en gestructureerde leefomgeving met duidelijke afspraken en is grotendeels voorspelbaar. Personen met ASS melden ook vaker dat ze moeite hebben met sociale interacties. Een gameomgeving biedt dan weer een eenvoudige en stressvrije manier om contacten te leggen met anderen.

Een andere factor die een rol kan spelen, is een verstoord tijdsbesef, waardoor het moeilijk is onderscheid te maken tussen een minuut, een half uur of twee uur. Wees begripvol voor langere game sessies bij personen met autisme.

Het is van essentieel belang dat de persoon in kwestie door zijn omgeving geholpen wordt om met videogames om te gaan. Mensen met autisme hebben extra duidelijkheid nodig. Wees daarom duidelijk over wat van de persoon wordt verwacht, wanneer en waarom dat wordt verwacht.

Zorg ervoor dat er grenzen worden gesteld en maak duidelijke afspraken over gametijd. De persoon kan zo best om de 45 minuten een pauze van 5 minuten nemen en de benen strekken. Waak er ook voor dat er niet tot vlak voor het slapen gegamed wordt. Spelconsoles, smartphones en tablets bevatten een heleboel opties voor ouderlijk toezicht.

Indien het toch uit de hand loopt, verwijzen we naar een ander artikel waarin we enkele do’s en don’ts aanreiken om de vicieuze cirkel van overmatig gamen te doorbreken.

Afspraken maken Games en welzijn Ouderlijk toezicht