Twitch en esports zijn nauwelijks nog weg te denken uit het online leven van de jeugd. Maken deze fenomenen het nog moeilijker voor mensen met een gamestoornis of is er net een positief effect? We schijnen een licht op deze vorm van entertainment.

Mensen die online video maken en delen op platformen als Twitch zijn alvast meer creatief bezig dan wanneer ze enkel games spelen (Twitch is een online videoplatform waarop spelers hun game-avonturen kunnen uitzenden). Daarnaast hebben die influencers ook een doel: beter worden om zo meer kijkers naar hun kanaal te lokken. 

 

Voor het kijken naar esports, het professioneel competitief spelen van videogames, valt ook wat te zeggen. Onderzoek heeft aangetoond dat wanneer je naar iemand kijkt die een spel speelt dat je kent, je hersenen hetzelfde proces van de speler simuleren. Je speelt als het ware mee, zonder mee te spelen. Volgens de Amerikaanse onderzoekster Jane MacGonigal kan je louter door naar iemand te kijken die het spel speelt, beter worden in het spelen ervan en de vaardigheden die ermee samenhangen. Ook hier is er een drive: zo snel mogelijk extreem goed worden in een bepaalde game.

 

Goed nieuws dus, maar er is ook een valkuil. Spelers die kampen met een gamestoornis schermen vaak met de wens om professioneel aan de slag te gaan als esporter of influencer om hun problematische gedrag te camoufleren of te verklaren waarom ze zoveel moeten “oefenen”. Ouders of begeleiders die toch ingrijpen wordt dan vaak verweten dat ze daarmee de droom van de speler kapot maken.

 

De beste remedie tegen deze beschuldiging is iemand (beperkt) de kans geven om zich te bewijzen. Hoewel een carrière als professioneel esporter of content creator niet onmogelijk is, is het slechts voor een beperkt aantal doorzetters weggelegd. Professionele ambities van heel wat spelers verdwijnen snel wanneer ze het effectief moeten verwezenlijken. Een doel zonder plan blijft nu eenmaal een droom en dus zorg je maar beter dat er een plan B op tafel ligt.